Yürü Ya Kulum!

İstediğim bu değildi. Daha doğrusu bir yere varmaya çalışmamıştım, henüz 17. yaşlarımın sonundaydım. Babamı arayıp söylesem, bu yaşta ne evlenmesi diye kemiklerimi kırmak için ilk uçakla gelirdi. İlk göz ağrı elden gidecekti boru mu?

O akşamı atlatmak için bunları sonra konuşalım gibi şeyler salladım. Allahım ne evlenmesi ya neyin kafasında bu çocuk? Ben daha götümdeki boku doğru dürüst silemezken bir de evlilik çıkardı başıma! Biraz surat astı sözlerime falan ama o suratı ölene kadar asabilirdi umrumda değildi. O zaman neden koştum ki bu kadar? Haklı değil miydi isteğinde? Of hayır yumuşamamalıyım, aldım telefonu elime, dedim mesajla cevaplayım en doğrusu bu. 'O beyaz eşyaları al da götüne sok' yok bu çok sert oldu sil sil. 'Sen ne söylediğinin farkında mısın pis sapık?' yok bu da olmadı. Ay allahtan stajın da son haftasındaydık da, raporla geçiştirirdim, beni kaçırmaya falan kalkışır mazallah! Hiç gitmemek en güzeli. 

Onlarca mesajı yazıp silerken dırt mesaj düştü telefonuma! 'İstemeye ne zaman gelelim minik kelebeğimi?' Minik kelebeğim mi? O ne lan? Allahın krosu! Bir kere daha soğudum hatta kusacam şimdi böğğğ. Ya kafamdan belki Üniversite sınavları açıklanacak, şayet kazandıysam okul bittikten sonra olabilir aslında diye geçirmeye başlamışken, bu mesajıyla o kadar beklemek istemediğini anladım. Yarın akşam buluşmak için sözleştik ve sabaha kadar ona söyleyeceklerimi ezber ettim durdum.

Sonrası hüsran. Üniversiteye gidersen beni unutursunlar, aramazsınlar, kaybetmek istemiyorumlar, onca okumaya gerek yokmuşlar bla bla bla. Hepsini inkar etsem de söyledikleri doğruydu! Hatta üniversitenin ilk haftalarında Bonus'la sevgili olmuştuk. 1.85 boyunda sevgilim olacaktı boru mu?